tag:blogger.com,1999:blog-64483863226653650422024-02-08T07:38:17.896-03:00Les Petites ChosesA visão de Déia sobre o mundo que a circunda.
E sobre a imensidão de pequenas coisas que lhe são impressionantes.Unknownnoreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-42783482084105833182008-10-29T00:51:00.002-02:002008-10-29T01:28:06.138-02:00<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >Quem nunca teve dúvidas existenciais que atire a primeira pedra, mouse, caneta, ou o que tiver em mãos.<br /><br />Pois é, bem achei que ninguém fosse atirar nada.<br /><br />O que acontece quando paramos e nos damos a liberdade de dispender alguns minutos do dia nos questionando sobre o decorrer dos fatos em nossas vidas e a lógica da sua sequência? Ao pararmos para pensar vemos que muitas coisas estão do jeito que gostaríamos/pretendíamos que estivessem. Outras, não tínhamos idéia de que ocorreriam, gerando, por vezes, um certo [des]conforto. E as demais estão de um jeito que nunca imaginaríamos encontrar.<br /><br />O que fazer, como contingência?<br /><br />Sair correndo, pegar carona no próximo foguete rumo à Lua e tentar acreditar que o que você não queria ver não existirá mais quando voltar a solo terreno não é a melhor alternativa.<br /><br />Seguindo conselhos de Steve Jobs: "Stay hungy. Stay foolish.", se há alguma coisa fora do lugar, só nos resta uma solução, ter força e vontade de mudar.<br /><br />Mesmo assim, o contentamento não será total. Afinal, o grande mal da humanidade é nunca ser feliz, é sempre procurar o que falta para atingir a perfeição, segundo filosofias platônicas - literalmente.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Creio que o primeiro passo é não esperar nada de ninguém. Nem mesmo de algumas pessoas com quem você conta. Não se pode contar 100% em uma pessoa.<br /><br /><br /></span><br /><span style="font-family: verdana;"></span></span><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-16826619846619641582008-10-22T02:43:00.004-02:002008-10-22T02:55:48.255-02:00Très difficile.<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Hard to find.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A perfeição é tão difícil de ser encontrada, mesmo com a sua busca eterna.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Atualmente, para mim, não há:</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Belezas pefeitas reais (excetuando-se o cara gato do clipe novo da Britney! Ohmygod!)</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Olhares e sorrisos perfeitos</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Manicures perfeitas</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Tardes de finais de semanas com sol perfeito</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Feriados perfeitos</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Filmes perfeitos</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Jantares perfeitos</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Baladas perfeitas</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">- Viagens perfeitas</span><br /><br /></span><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >Se alguém tiver alguma idéia de como encontrar um desses itens anteriores, por favor, me indique/me convide/me telefone/me mande qualquer sinal de fumaça, porque eu estou sentindo falta de perfeições em minha vida.</span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"> Seria perfeito...!</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">[Só tenho amigos perfeitos, mas já virou clichê falar disso aqui.]<br /><br /><br /></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-73670573002953823272008-10-12T23:16:00.006-03:002008-10-13T21:05:22.437-03:00Où sont les fées?<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">"Maturidade significa saber lidar melhor com a dor." (YAMAGISHI, D., 2007)</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><br />Com o tempo, nós aprendemos a lidar melhor com a dor. E não quero que seja subentendida aqui apenas a dor física, como aquela insuportável quando chutamos o pé da cama com o dedinho do pé, ou quando a manicure ultrapassa o limite da cutícula e tira o famoso "bife" dos nossos dedos.</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A dor supracitada envolve principalmente a dor que sentimos quando nos decepcionamos.<br /><br />Quando éramos crianças, convivemos com histórias com finais nada mais que felizes. Em todas, sem exceção, o bem ganhava do mal e o casal protagonista ficava junto e lived happily ever after.</span></span> <span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A partir desse momento, passamos a acreditar e ter esperanças de que a vida é fácil e linda; de que tudo vai dar sempre certo e de que o happy ending será democratizado. Com o tempo, vemos que não é bem assim. Não quero passar uma impressão pessimista aqui. Muito pelo contrário, acredito ter uma visão muito otimista sobre o mundo e as pessoas que nele habitam e que eventualmente comigo convivem.<br /><br /></span><span style="font-family:verdana;">O fato é que o tempo vai nos mostrando que nem sempre podemos contar com a simples sucessão dos fatos e de que o mundo sempre sorrirá para nós. Quando nos deparamos com essa realidade, a decepção surge em nossos sentimentos, como se fosse uma pequena traição. E como o ser humano tem esperanças otimistas muito fortes arraigadas em si, a decepção é inversamente proporcional à sua esperança naquele momento. Nos decepcionamos com tudo: com nós mesmos, com nossos amigos, namorandos, chefes, colegas, familiares, políticos, ídolos, e mesmo com os obstáculos que não conseguimos eventualmente superar.<br /><br />Mas com o tempo, a decepção vai sendo contornada da mesma maneira como a superação vem , ou seja, de maneira mais rápida. E vamos aprendendo a viver com essas pequenas "traições", de maneira mais calejada, assim como hoje meu dedinho dói menos quando eu chuto o pé da cama quanto doía quando eu tinha 5 anos de idade.<br /><br />Continuamos a nos decepcionar com as pessoas e os fatos, mas esses sentimentos são mais abrasivos, pois estamos mais acostumados a lidar com eles e aprendemos que não adianta só chorar. O mundo não pára para nós consertarmos nossas vidas.<br /><br />Muitos dos nossos finais felizes dependem de nós mesmos.</span></span> <span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Basta aprendermos a perdoar mais rapidamente ou não criar expectativas muito altas. E isso só depende de cada um e não das nossas fadas madrinhas.<br /><br /><br /><br /></span></span></div><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-47950047310783537132008-10-05T21:37:00.003-03:002008-10-05T22:29:01.442-03:00L'Amour éternel<div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >"<a href="http://br.youtube.com/watch?v=tmLjZrH0VlY"><span style="font-style: italic;">À cause des garçons...</span></a>"</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >O amor eterno, daqueles que teoricamente duram para a vida toda, existe mesmo?</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >A maioria das pessoas do mundo todo, independentemente de raça, cor, sexo, nível educacional, renda, já teve uma desilusão amorosa (vide produção artística - músicas, poesias, contos, pinturas, entre outras - com base nesse tema). Portanto, pressuponho que seja uma condição mundial. Creio que grande parte das pessoas me entende, então.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >A culpa de qualquer coração partido é a paixão. Ela chega sem avisar, sem dar nenhum indício de que está se aproximando, muito menos da mudança que vai causar em você. E ela chega. Sem bater na porta, sem perguntar pro porteiro se pode entrar. Ela derruba a porta e simplesmente toma conta do seu coração, da sua respiração, do seu olhar do seu beijo e do seu pensamento. É a sua nova condição de existência. E você gosta disso, você se surpreende como o mundo sempre foi mais colorido e você não tinha a menor idéia de que isso era possível.<br /><br />Mas é nesse momento em que o final nem sempre é você que decide. Ela pode tomar dois rumos:<br /><br />1. O primeiro é aquele comumente relatado pelos famosos irmãos Grimm em seus contos. Em que imaginamos que o casal será "feliz para sempre" e em que a paixão será permanente mesmo com o convívio diário. E em que o amor enfrentará barreiras e de fato durará até a morte.<br /><br />2. O outro rumo é aquele por qual eu creio que a maioria das pessoas já passou. É o que disvirtua o sentimento bom e se transforma em uma penca de outros sentimentos: ciúmes, possessão, insegurança e, por vezes, até violência (seja verbal ou física). Daí, surgem-se outros comportamentos não exemplares, e que nos trazem à discussão da desilusão mundial.<br /><br />A partir deste segundo rumo, temos os corações partidos, as vidas alteradas e as crenças perdidas. Não é mais possível acreditar em amor eterno? Talvez seja, pois que seja eterno enquanto dure. Mas é diferente. É o mesmo que você tomar sorvete hoje. A primeira vez que você tomou foi incrível. Hoje também pode ser incrível, mas não tanto quanto foi daquela vez em que você era criança. É apenas diferente.<br /><br />E essa pessoa que causou essa mudança em você se transforma na pessoa que marca a sua memória. E essa sim, é para sempre. Mesmo que os sentimentos tenham passado e a superação tenha chegado para aliviar a sua situação, a tal pessoa sempre será lembrada.<br /><br />Voltando à pergunta inicial, se o amor eterno existe ou não, não sei a resposta ainda. Apenas que há amores eternos, sim, principalmente dos amigos. Estes são para sempre, independente de onde você esteja. Amizades duradouras devem ser exploradas artisticamente, pois merecem ser relatadas. São dádivas e são como jóias raras. E eu não abro mão das minhas.<br /><br /><br /><br /><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-19447901534170099272008-06-11T20:40:00.004-03:002008-10-05T22:30:07.492-03:00Qu'est qu'on fait?<div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >E agora?<br /><br /></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Você já teve a sensação de que chegou num ponto da sua vida em que você não aguenta mais pensar nas mesmas coisas, over and over again?</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />Refiro-me a coisas - inoportunamente - ruins, como passado mal resolvido, problemas de relacionamentos e outras coisas (des)importantes como essas.</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />Chega um momento em que a epifania é justa, no sentido em que é propícia no momento em que ela surge.</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />Eu não aguentava mais sofrer com alguns fantasmas que ainda me atormentavam. Foi quando, num mix de influências de Sex and The City, amigas para toda hora, brownie da Bela Paulista e compras, me fizeram ver que nada daquilo que eu acreditava era concreto.</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >____________________</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />Um dia, no trabalho, alguém me disse que não queria viver muito. Eu disse que, pelo contrário, queria viver muito. Fui questionada por quê. Eu disse:</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />"Porque é muito bom viver."</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >____________________</span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span></div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ></span> </div><div align="justify"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" ><br />E respondendo à primeira pergunta desse post: E agora é hora de curtir o que tem que ser curtido. No strings attached.</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="font-size:85%;"></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-40155875761674980152008-06-08T22:34:00.002-03:002008-06-08T23:00:04.133-03:00Anniversaire<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >Hoje é o aniversário da Aline.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >Ontem foi a festa de aniversário da Aline.</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >É uma data importante a ser comemorada, porque a Aline é uma pessoinha muito especial!</span><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><span style="font-family: verdana;font-size:85%;" >A Aline é uma pessoa que contagia. A sua descontração e bom humor são únicos dentre as pessoas em São Paulo. Poucos são os que encaram a vida de maneira tão divertida quanto ela. </span><span style="font-size:85%;"><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Aline, eu te amo e te desejo ainda muitos anos de vida para serem comemorados com muito estilo, glamour e cosmopolitans! Porque a vida é ótima e nós merecemos, gata!</span><br /><br /></span><br /><br /><br /><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-41102803372563761112008-05-27T23:13:00.002-03:002008-05-27T23:26:41.652-03:00<div style="text-align: justify; font-family: verdana;"><span style="font-size:85%;">Life's great.<br /><br />Nada relativo ao comportamento humano é por acaso. Tudo tem uma explicação e uma razão de ser. Qualquer que seja o ato cometido por uma pessoa, algum dia - mesmo numa data muito longínqua - teve alguma explicação. As pessoas agem por impulso, sim. Mas mesmo este impulso tem sua razão de existir.<br /><br />Uma insatisfação pode refletir no comportamento da pessoa, inclusive com somatizações e manifestações mais profundas no ego.<br /><br />Minha vida está muito boa, por isso não tenho o que reclamar. Amo de paixão meus amigos, minha família, meu trabalho, meu dia-a-dia.<br /><br />Poderia jogar tudo pro alto e ser andarilha pelas rotas da vida? Sim, mas não quero, thank you very much. Estou ótema assim!<br /><br /><br /><br /><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-6212418978019278702008-05-18T21:20:00.003-03:002008-05-18T22:01:33.374-03:00<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Encontrinho de bloguetes!<br /></span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">É ótimo participar de eventos como este, onde discute-se sobre moda, beleza, maquiagem e comportamento.<br /></span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Compartilham-se conselhos, dicas, experiências e depoimentos. Além da cumplicidade entre todas as participantes, no que se refere aos assuntos discutidos e na compreensão dos sentimentos compartilhados.<br /></span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Somos todas mulheres lindas, trabalhadoras, com diferentes especialidades, mas com uma coisa muito forte em comum: fashion-addiction.<br /></span></span><span style="font-size:85%;"><br /><span style="font-family:verdana;">Acompanhei a Aline de novo e, mais uma vez, fizemos sucesso. É difícil esquecer dos nossos rostos japoneses e redondos!</span></span><br /><br /><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-40289627331710501212008-05-05T22:20:00.004-03:002008-05-05T23:26:33.405-03:00Couleurs<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/SB-_TcgpeiI/AAAAAAAAAGs/gcKfxcMI-zU/s1600-h/por%2Bentre%2B-%2BAna%2BPinho%2B-%2B500.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://4.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/SB-_TcgpeiI/AAAAAAAAAGs/gcKfxcMI-zU/s200/por%2Bentre%2B-%2BAna%2BPinho%2B-%2B500.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197082835800390178" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Minha cor preferida?</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Não sei se tenho uma cor preferida...</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A Vogue pode até dizer que preto é a cor do inverno. Eu acho que a cor do inverno vai ser a cor que vai me deixar mais bonita! E eu acho que a calça de flanela rosa, com estampas de bichinhos que eu acabei de ganhar a Aline me deixa linda! E ela não tem nenhum detalhe preto.</span></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br /></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Gosto da cor do céu de outono, da cor do brilho dos olhos do meu cachorro, da cor da tintura que eu passo no meu cabelo [com algumas exceções], das cores que me aparecem quando fecho meus olhos e relaxo na minha cama. Gosto da cor da água.<br /><br />Amo observar a cor água, seja na piscina, no mar, na torneira, no vidro das janelas do carro. Mas as pequenas gotículas de água me incomodam quando estão separadas.<br /><br />Não te dá uma vontade de passar a mão e juntas todas as gotículas?!<br /><br /><span style="font-weight: bold;">[NUTZ!]<br /><br /></span><br /></span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"></span></span> </div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-37813918222157966332008-04-27T19:45:00.006-03:002008-04-29T23:35:27.943-03:00Liberté<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/SBULuMgpefI/AAAAAAAAAGY/HFPEy4Z21mQ/s1600-h/Boituva+056.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://1.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/SBULuMgpefI/AAAAAAAAAGY/HFPEy4Z21mQ/s200/Boituva+056.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5194070633501784562" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Sky diving é um esporte seguro.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Tenho amigos que já quebraram o ombro jogando futebol e tiveram que ficar 3 meses usando uma tipóia. Tenho amigos que também já machuram o joelho andando de patins ou de moto. Tenho ainda amigos que já se machucaram com muito menos esforço.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Nunca ouvi falar de alguém que morreu de pára-quedas - nem de alguém que morreu porque comeu comida que caiu no chão.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Saltar de pára-quedas é indescritível, por isso nem vou tentar descrever. Não sei se posso afirmar que é "a melhor sensação do mundo", porque eu sei que não senti todas as boas sensações do mundo ainda. Ainda não tive um filho, <span style="font-style: italic;">e.g.</span>, e já ouvi falar que amor materno é "o melhor sentimento do mundo". Mas como eu acho que já pude ter o prazer de sentir muitas boas sensações, eu me dou a liberdade de classificar a sensação de pular de pára-quedas como: "</span><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >UMA das melhores sensações do mundo</span><span style="font-family:verdana;">".</span></span><br /></div><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Essa sensação é ainda mais alavancada com alguns fatores:</span> <span style="font-family:verdana;"><br /><br /><span style="font-weight: bold;">1. O tempo: </span>sol de outono, céu limpíssimo, probabilidade zero de chover.</span> <span style="font-family:verdana;"><br /><span style="font-weight: bold;">2. A companhia: </span>melhores amigos, família, colegas de trabalho muito parceiros.</span> <span style="font-family:verdana;"><br /><span style="font-weight: bold;">3. A técnica: </span>ensinada pelo instrutor mais gato.<br /><br />Não tem erro.<br /></span></span><br /><div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><span style="font-weight: bold;">Altamente recomendável.<br /><br /><br /></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-53005965890033066972008-04-22T23:01:00.002-03:002008-04-22T23:13:42.095-03:00Li lingui di I<span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">Hiji ii vii iscrivir ni lingui di I.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Issi lingui í miiti fimisi intri miis imiguis. Ii tinhi im imigui, Filipi, qui idiii issi lingui. Ni virdidi, ili fili qui ili idiii quindi ii i minhi imigi Ilini quinvirsimis nissi lingui. Mis ii ichi qui ili IMI filir ni lingui di I.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Filir - i iscrivir - ni lingui í miiti divirtidi. </span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">Ik, ii quinfissi qui pidi sir im piiquinho irritinti. Mis ni diixi di sir ingricidi.</span><br /><br /><span style="font-family: verdana;">I vici? Qui lingui vici quinhici?<br /><br />Inglis, jipinis, frincis, ilimin, itiliini?<br /><br />I i lingui di imir? I lingui di imizidi? I lingui di quimpriinsin? Lingui di jistici, di nim priquinciiti.<br /><br />Quidi pissii fili imi lingui difirinti e tim im diiliti príprii. Quidi im tim im jiiti iniqui di si ixprissir.<br /><br />I mii jiiti di si ixprissir í issim!<br /></span></span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-56635468669123482282008-04-09T23:25:00.006-03:002008-04-10T00:34:04.923-03:00<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_2Js3UP4wI/AAAAAAAAAF4/iUtGE3LsEy8/s1600-h/go+away.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://2.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_2Js3UP4wI/AAAAAAAAAF4/iUtGE3LsEy8/s200/go+away.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5187453749656806146" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;">NÃO</span> gosto de pessoas que reclamam da vida!</span> </span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;">ODEIO</span> quem não gosta de simplesmente enxergar tudo de maneira boa, com uma perspectiva positiva, e não enxergando os desafios como obstáculos.</span> </span><br /></div><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;">SIM</span>, o mundo funciona! </span></span><br /><div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-family:verdana;">TODOS </span></span><span style="font-family:verdana;">têm que acordar cedo, estudar e/ou trabalhar, enfrentar trânsito, levar bronca de pai e/ou chefe, pagar as contas, fazer social com amigos, ir na academia... Ou seja, o mundo roda e leva a vida!</span></span><span style="font-family:verdana;"> </span><span style="font-family:verdana;">Portanto, se você é uma das pessoas que só reclamam da vida e quando te perguntam: "E aí? Como você tá?", você só sabe responder: "Ah... Tô cansado... Trabalhando muito... Não tenho tempo pra nada...", só tenho uma coisa a dizer: <span style="font-weight: bold;">FIQUE BEM LONGE DE MIM</span>!</span></span><br /></div><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><br /></span><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A minha vida é muito valiosa para eu perder tempo ouvindo suas lástimas.<br /><br /><br /></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-56547150350000222782008-04-04T00:13:00.006-03:002008-04-04T01:11:09.369-03:00Mon ami<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_WdHzZKl9I/AAAAAAAAAFs/C2A0ifBT8R0/s1600-h/P1040440.JPG"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://1.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_WdHzZKl9I/AAAAAAAAAFs/C2A0ifBT8R0/s200/P1040440.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5185223303367399378" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Amigo.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Companheiro de baladas, de jantares, de aulas de dança, de viagens, de risadas e de choros.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Presente de <span style="font-weight: bold;">amigo</span>-secreto entre duas pessoas. E que carrego comigo - literalmente.<br /><br />Mesmo longe, a amizade permanece. Firme e forte.<br /></span><br /><span style="font-family:verdana;">Símbolo [em japonês] = amigo.</span><br /><br /><br /><br /></span></div><a href="javascript:void(0)" tabindex="10" onclick="return false;"><span></span></a>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-25683417709458684332008-04-03T11:42:00.005-03:002008-04-03T11:58:29.360-03:00Vacations<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_TvATZKl8I/AAAAAAAAAFk/C7YMzlNiJuo/s1600-h/Ferias.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 240px; height: 181px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_TvATZKl8I/AAAAAAAAAFk/C7YMzlNiJuo/s320/Ferias.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5185031859495147458" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Talking about business...</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Comentei anteriormente aqui que estou de férias!</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">É, eu não tenho muito o que fazer... Tenho dormido consideravelmente bastante, assistido à televisão, lido revistas e livros que me interessam e acessado a blóguis divertidos!</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Volto a trabalhar na segunda-feira. Acho que vai ser uma experiência muito boa e divertida!<br /><br />Por enquanto, aproveito meu tempo livre. Vou continuar a ler um livro, ou uma revista, ou - quem sabe - eu vou ao cinema!<br /></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-37010847551427793192008-04-02T00:27:00.002-03:002008-04-02T00:36:19.796-03:00J'ai du temp<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">Uma mesa de sinuca, um sofá, duas cadeiras, uma tarde nublada, alguns pensamentos.</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"></span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">Sim, foi uma tarde deveras inusitada. Em plena terça-feira, primeiro de abril, eu e um querido amigo passamos a tarde - pelo menos, grande parte dela - sentados num sofá com os pés apoiados nas cadeiras.</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"></span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">Falamos de relacionamentos, de Britney Spears e Justin Timberlake, de futuro incerto, de planos [in]concretos.</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"></span></span></div><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"><br />Estou de férias! Thank God! Assim, pude passar esse tempo valioso com essa pessoa tão especial!<br /><br />E é por isso que eu digo e repito: "Meus amigos são minhas jóias mais raras e caras".<br /><br /><br /></span></span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-62326869262126800602008-04-01T18:45:00.005-03:002008-04-02T13:25:29.220-03:00Admirable<span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Abro este espaço para prestar uma homenagem.<br /><br />Segundo o Houaiss:<br /><br /></span><dl id="results" style="font-family:verdana;"><dd style="font-family:verdana;"><span style="font-size:85%;">homenagem</span></dd><dd class="description"><ol><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><b>•</b> substantivo feminino<br /></span><li style="font-family:verdana;"><span style="font-size:85%;"> juramento de fidelidade, subordinação e respeito do vassalo ao senhor feudal<br /></span> </li><li style="font-family:verdana;"><span style="font-size:85%;"> expressão ou ato público como mostra de admiração e respeito por alguém<br />Ex.: monumento em h. a notável figura histórica<br /></span> </li><li style="font-family:verdana;"><span style="font-size:85%;"> demonstração de cortesia ou galanteria; deferência<br />Ex.: o gesto foi uma h. aos anfitriões<br /></span> </li><li><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"> Rubrica: termo militar.</span><br /><span style="font-family:verdana;"> permissão a presos militares de circularem por certa área, sem dela poder sair</span><br /><span style="font-family:verdana;">Ex.: estar preso com h.</span> </span></li></ol></dd></dl><div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Antes de tudo, não, não sou uma vassala e não tenho um senhor feudal. Em segundo lugar, não sou uma presa militar. E também não quero demonstrar cortesia a ninguém.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Portanto, resta-me a opção de expressar aqui o que eu sinto por uma pessoinha muito especial.</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Dicas: ela é japonesa, louca, pirada, dirige uma banheira prateada e ela tem uma gata linda, chamada Pêêêêêêraaaaa!</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >Aline - eu sei que você tá lendo isso agora, no trabalho, fingindo que tá trabalhando aí -, você sabe que eu te amo, né!</span><br /><br /><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >E nós vamos ficar milionárias com o nosso hair-growing acelerator! Hahahaha!</span><br /></div><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" ><br />Em sua homenagem, louca!<br /></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-29251053707483953772008-03-30T23:52:00.005-03:002008-04-02T00:43:11.722-03:00La fête!<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">É hora de falar dela, da grande festa, tão esperada.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Foi um dia perfeito, amanhecido com um sol de dar inveja a qualquer outro dia de outono.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A preparação e a excitação se iniciaram com a ida ao espaço onde a festa aconteceria dali a algumas horas: o Expo Transamérica. As cortinas, mesas, palco, lounge, bares estavam sendo erguidos e decorados, como fora-se planejado com muita antecipação. Tudo de maneira coordenada e com toques explícitos de muito bom gosto. Cada detalhe estava sendo devidamente atentado, de maneira que nada ficasse fora do lugar.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">A jornada da preparação se seguiu com a ida à loja de vestido, à sorveteria - para almoço -, à loja de balões divertidos de hélio, ao salão de beleza. Mais detalhes sobre o making of podem ser encontrados </span><a style="font-family: verdana;" href="http://youadore.blogspot.com/">aqui</a><span style="font-family:verdana;">. </span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">A festa foi, sim, um sucesso!!! Chuva de elogios [bem merecidos] para a comissão!!!<br /><br />PARFAIT!!!<br /><br /></span></span><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_BV3jZKl6I/AAAAAAAAAFU/O98ptInRlqk/s1600-h/P1000243.JPG"><img style="cursor: pointer;" src="http://3.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R_BV3jZKl6I/AAAAAAAAAFU/O98ptInRlqk/s200/P1000243.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183737583985399714" border="0" /></a><br /></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-67719958269499195022008-03-24T23:02:00.003-03:002008-03-24T23:12:09.069-03:00Rien de Maquiavel<p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" ><span style="font-weight: bold;">Como funciona o mercado de ações</span><br /></span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Uma vez, num vilarejo, apareceu um homem anunciando aos aldeões que compraria macacos por $10 cada. Os aldeões sabendo que havia muitos macacos na região, foram à floresta e iniciaram a caça aos macacos. O homem comprou centenas de macacos a $10 e então os aldeões diminuíram seu esforço na caça. Aí, o homem anunciou que agora pagaria $20 por cada macaco e os aldeões renovaram seus esforços e foram novamente à caça.</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Logo, os macacos foram escasseando cada vez mais e os aldeões foram desistindo da busca. A oferta aumentou para $25 e a quantidade de macacos ficou tão pequena que já não havia mais interesse na caça.</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >O homem então anunciou que agora compraria cada macaco por $50! Entretanto, como iria à cidade grande, deixaria seu assistente cuidando da compra dos macacos.</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Na ausência do homem, seu assistente disse aos aldeões:</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >"Olhe todos estes macacos na jaula que o homem comprou. Eu posso vender por $35 a vocês e quando o homem retornar da cidade, vocês podem vender-lhe por $50 cada."</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Os aldeões, espertos, pegaram todas as suas economias e compraram todos os macacos do assistente.<br /></span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Eles nunca mais viram o homem ou seu assistente, somente macacos por todos os lados.</span></span></p><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"> </div><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" >Agora você entendeu como funciona o mercado de ações.</span></span></p><p style="text-align: justify; font-family: verdana;font-family:verdana;"><span style="font-size:85%;"><br /></span></p><p style="text-align: right;font-family:verdana;"><span style=";font-size:85%;color:black;" ><span style=";font-size:10;color:#000000;" ><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:85%;" >Moral da história:</span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"> o mundo não pode mais ser visto sob uma perspectiva maquiavélica, onde a relação entre o bem e o mal é dicotômica. É tudo uma questão de </span></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:85%;" >interesses</span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">.</span></span><br /></span></span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-33690536641368645432008-03-16T20:42:00.004-03:002008-03-17T21:13:41.295-03:00Crème brulée<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;">Banhos de mar</span> (Clarice Lispector)</span> </span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">"[...] A quem devo pedir que na minha vida se repita a felicidade? Como sentir a frescura da inocência o sol vermelho se levantar? Nunca mais? Nunca mais. Nunca."</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Felicidade, para mim - como retrata a belíssima Clarice - é uma percepção metamorfósica. </span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Já significou a mamadeira de leite quente que a minha babá preparava para mim e para a minha irmã toda tarde, na nossa hora da soneca. Às vezes, ela acrescentava fartas colheradas de um delicioso Nescau. Mas minha mãe não podia ficar sabendo, pois açúcar aumenta as probabilidades de se ter cáries. Sim, minha mãe é dentista.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Eu era bem feliz também quando uma das minhas cockers spaniel dava cria. Nascia aquele pequeno bando de filhotinhos com olhinhos fechados e orelhinhas minúsculas. Eu e minha irmã batizávamos cada um deles, enquanto acompanhávamos o crescimento das criaturinhas. Brincávamos com eles o dia inteiro! E chorávamos quando cada um deles ia embora.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Existiram infinitos outros momentos de felicidade.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Hoje, felicidade é: estar com meus amigos; dançar; rir até chorar e ficar com o abdômen doendo por 3 dias seguidos; emagrecer; comprar presentes; experimentar culinárias diferentes; ouvir música; acordar com dia ensolarado; viajar; sonhar. E mantendo a inocência. Sempre.</span></span><br /><br /><br /></div><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><br /></span></span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-5001503079071881912008-03-11T23:11:00.004-03:002008-03-17T21:20:34.463-03:00Ça c'est blanc<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Off-white, também conhecido como branco.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">UM vestido para UMA festa. Dois lados de uma equação.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Mas nessa equação, há muitos outros fatores:</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">um galpão C, três bandas, um dj (gatinho, btw), trezentas e cinquenta mesas, quase quatro mil pessoas, vinte buffets, seis bares, um lounge, três tipos de arranjos de flores, seis árvores galhadas, dezoito cabines de toilete.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">[Dezoito? Polêmico.]</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Tudo isso multiplicado por muita nostalgia.</span></span><br /></div><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br /></span><br /></span>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-35724896250187569172008-03-03T20:47:00.008-03:002008-03-17T21:15:36.497-03:00Facile comme un matin de dimanche<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Definitions of a perfect Sunday:</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">1. Acordar tarde</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">2. Tomar sol</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">3. Receber uma massagem</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">4. Apreciar um brunch em algum café da cidade</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">5. Ir ao shopping, passar em todas as lojas e fazer - ótimas - compras</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">6. Correr para o teatro e comprar ingressos para uma peça </span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">7. Tomar uma soda italiana com cor de detergente</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">8. Assistir à peça de teatro catastrófica</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">9. Jantar num retaurante japonês, culinária de lutadores de sumô</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">10. Decidir e descobrir juntamente que vai dançar a segunda valsa na formatura com a sua companhia do dia todo.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Seu melhor amigo!</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Em sua homenagem, à Jaca e ao nosso domingo perfeito, baby!</span></span><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-50441618980371675812008-03-01T19:57:00.008-03:002008-03-17T21:16:19.015-03:00L'heures de pointe I<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R8ngAzMdh1I/AAAAAAAAAEY/Au2yZO9E3F0/s1600-h/Rush.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://4.bp.blogspot.com/_AYn75qKUbMQ/R8ngAzMdh1I/AAAAAAAAAEY/Au2yZO9E3F0/s200/Rush.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5172911951358822226" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Quem pensa que em São Paulo a "<span style="font-style: italic;">hora do rush</span>" se resume apenas ao horário entre às 17h e 19h, quando o trânsito nas ruas - e principalmente nas principais avenidas e marginais - é insuportável, está precisando prestar mais atenção em alguns detalhes.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">7h: <span style="font-style: italic;">Hora do rush dos cachorros nas calçadas I</span>. Este é o horário em que os cachorros que moram em apartamentos obrigam seus donos a os levarem para a rua e marcarem territórios em postes, graminhas e lixos.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">8h30:<span style="font-style: italic;"> Hora do rush de pessoas no metrô</span>. Os metrôs ficam lotados de pessoas vestidas em trajes sociais, que estão a caminho de seus trabalhos. E que provavelmente chegarão atrasadas nos escritórios, a tempo de tomar um café e ler as principais notícias do dia no UOL, até ter a primeira reunião do dia, marcada com esse gap de tempo, prevendo-se o atraso.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">12h30:<span style="font-style: italic;"> Hora do almoço</span>. Rush nos restaurantes, alguns com filas de esperas desagradáveis, </span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">repletas de pessoas famintas, cuja sensação de queimação no estômago causa impaciência e aborrecimento. A única solução: comer.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">14h: <span style="font-style: italic;">Hora do rush nos elevadores</span>. Findo o almoço e satisfeitos os estômagos, o retorno das pessoas para os seus devidos escritórios é acumulado nos elevadores. O entra-e-sai nestes veículos verticais causa um fluxo silencioso, onde as pessoas ficam em pleno silêncio, assistindo às últimas notícias nas televisõezinhas instaladas dentro destes compartimentos claustrofóbicos.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">15h: <span style="font-style: italic;">Hora do rush de e-mails</span>. É o momento em que todos se concentram nos e-mails que receberam durante o período em que estavam saciando suas fomes. O trânsito nos Outlooks é tenso.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">16h: <span style="font-style: italic;">Rush nos bancos</span>. Horário em que os motoboys lotam as filas dos bancos, a pedido das empresas, para efetuarem pagamentos e/ou alguma tarefa burocrática e chata.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">17h-19h: <span style="font-style: italic;">O famoso rush nas ruas.</span></span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">20h: </span></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic;">Hora do rush dos cachorros nas calçadas II. </span>Os coitadinhos já ficaram presos o dia inteiro. Está na hora de esvaziar as bexigas mais uma vez.</span></span><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">21h: <span style="font-style: italic;">Hora do rush nas esteiras das academias</span>. A disputa por uma esteira, em frente a uma televisão nas academias é acirrada neste horário. Quando não conseguem, o polar pode detectar batimentos cardíacos mais acelerados.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;">Não é à toa que dizem que paulistanos gostam de filas.</span></span><br /><br /><br /><br /><br /></div><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;"><br /></span></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-77696917302175255612008-02-26T22:41:00.002-03:002008-02-26T22:56:31.011-03:00Vivrez-vous!<div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">if you just know</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">just where to go</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">and what to do</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">to open eyes so wide</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">and then another pair of eyes</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">that show you more,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">that show you all there is to see,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">and what there is</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">is mystery,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">and beauty and a harmony</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">of wild perfection,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">interlaced and intertwined,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">love and logic</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">all combined and dancing,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">laughing with the power and delight</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">of the day and of the night,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">it is here</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">it is now,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">and you can come to it somehow,</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;">just know that if you wanted to,<br />you would begin to know,<br />to really know<br />and really feel a calling<br />and it isn't far away,<br />it's here,<br />it's every night and every day,<br />and every breathe you take.<br /><br />Awake! </span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana;"></span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-39580046488633091632008-02-25T22:50:00.004-03:002008-03-17T21:17:26.987-03:00La liste du seau<div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Não posso cogitar viver sem eles. Amo de paixão! Mais que Floripa, que chocolate, que pão de queijo, que pebolim; mais que férias, que dormir de conchinha, que Fatboy Slim...</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Afinal, sem eles, isso tudo listado acima resumir-se-ia em simples... coisas!</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Amigos tornam odinary things into: momentos de felicidade e de companheirismo. Mais que isso. Amigos são cúmplices.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >"Amigos são minhas jóias mais raras e caras", once I said. And keep on saying.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >"Dance like no one's watching", once some guy said. Afinal, a felicidade é o caminho e não o fim. E não há coisa melhor que conquistá-la com jóias.</span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6448386322665365042.post-2072304651907018542008-02-25T00:06:00.005-03:002008-03-17T21:18:07.235-03:00La cité du Floriano<div style="text-align: justify;"><span style=";font-family:verdana;font-size:85%;" >A city to live in.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Floripa, como é carinhosamente chamada, tem também meu </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >[eterno] </span><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >carinho.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Lindas praias, pessoas maravilhosas, estrutura única. É uma ilha, mas é uma cidade auto-sustentável, encontra-se de tudo que precisamos. Pessoas jovens, ritmo agitado, na medida certa.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >No verão, o agito de cidade litorânea. No inverno, uma cidade como outra capital.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Per-fei-ta. Não. Apenas na medida certa.</span><br /><br /><span style=";font-family:Verdana;font-size:85%;" >Floripa, aguarde-me.</span><br /><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0